اختلالات کف لگن در زنان؛ علل، علائم و روش‌های درمان
به گزارش ایسنا، دکتر ناهید رادنیا با بیان اینکه اختلالات کف لگن شامل مشکلات ارگان‌های لگنی و بی‌اختیاری‌های ادراری است، اظهار داشت: این اختلالات به دلیل عملکرد غیرطبیعی عضلات کف لگن به وجود می‌آید.
وی بیان کرد: کف لگن شامل مجموعه‌ای از عضلات، لیگامان‌ها و ارگان‌هایی مانند رکتوم (قسمت انتهایی روده بزرگ)، واژن و مثانه است که در ناحیه لگن قرار دارند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی همدان با بیان اینکه بافت‌های عضلانی، هم‌بندی و رباط‌هایی که در کف لگن وجود دارند، وظیفه حمایت از ارگان‌های لگنی را بر عهده دارند، مطرح کرد: در صورت نقص در این بافت‌ها، ارگان‌ها از طریق واژن بیرون می‌زنند و بسته به ناحیه آناتومیکی درگیر، بیماری با اسامی و علائم متفاوتی ظاهر می‌شود که بر اساس آن، روش‌های درمانی نیز متفاوت خواهد بود.
به گفته رادنیا، خروج توده از واژن، انواع بی‌اختیاری‌های ادراری و مدفوع، شلی واژن و سایر علائم مرتبط از نشانه‌های شایع این بیماری محسوب می‌شوند.
وی با اشاره به اینکه عوامل متعددی در بروز این بیماری نقش دارند، توضیح داد: در این راستا می‌توان به زایمان طبیعی اشاره کرد در واقع پس از زایمان، برخی تغییرات در ساختار ارگان‌های لگنی ایجاد می‌شود که می‌تواند زمینه‌ساز این بیماری باشد.
این متخصص زنان زایمان و فلوشیپ اختلالات کف لگن در زنان گفت: با افزایش سن، عضلات کف لگن ضعیف شده و این موضوع بر تحلیل عضلات و بروز بیماری تأثیرگذار است.
رادنیا با بیان اینکه برخی افراد به‌صورت طبیعی عضلات کف لگن ضعیف‌تری دارند که این امر می‌تواند به بروز اختلالات مرتبط منجر شود، خاطرنشان کرد: عواملی مانند یبوست طولانی‌مدت، سرفه‌های مزمن و انجام فعالیت‌های سنگین می‌توانند موجب افزایش فشار در ناحیه شکمی و در نتیجه، بروز این بیماری شوند.
مدیرگروه زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی همدان اظهار کرد: نگه‌داشتن ادرار باعث تنبل شدن مثانه شده و در سنین بالا، فرد را مستعد بی‌اختیاری ادراری می‌کند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی همدان برخی بیماری‌های زمینه‌ای سبب تشدید این اختلال می‌شوند، تصریح کرد: دیابت نیز به‌عنوان یک عامل تشدیدکننده در اختلالات کف لگن شناخته می‌شود.
رادنیا با اشاره به اینکه روش درمانی بسته به‌شدت بیماری متفاوت است، اظهار داشت: در موارد خفیف می‌توان با تمرینات کگل فیزیوتراپی و سایر روش‌های غیرتهاجمی از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد و در موارد پیشرفته استفاده از حلقه‌های داخل واژن یا انجام جراحی می‌تواند برای درمان مؤثر باشد.
وی ضمن اشاره بی‌اختیاری ادراری ناشی از این اختلال، مطرح کرد: بسته به نوع آن، دارودرمانی، جراحی، تمرینات رفتاری و فیزیوتراپی می‌تواند راهکار مناسبی باشد.
این متخصص زنان و زایمان تأکید کرد: این بیماری معمولا در افراد بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد، اما تعداد زایمان، سبک زندگی و میزان فشار واردشده به ناحیه شکم می‌تواند باعث بروز آن در سنین پایین‌تر نیز شود.
بنا بر اعلام وزارت بهداشت، رادنیا با تأکید بر اهمیت پیشگیری، توصیه کرد: زایمان ایمن و مراقبت‌های لازم در این دوران می‌تواند از آسیب به کف لگن جلوگیری کند.
وی عنوان کرد: کاهش فشار بیش از حد به لگن در هنگام زایمان و درمان یبوست‌های مزمن نیز از اقدامات مؤثر در پیشگیری از این بیماری هستند.
دانشیار و مدیرگروه زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی همدان بیان کرد: تغذیه مناسب و انجام تمرینات ورزشی مرتبط نقش مهمی در تقویت عضلات کف لگن دارند.
رادنیا با اشاره به اینکه این بیماری خطر مرگ‌ومیر بالایی ندارد، اما کیفیت زندگی فرد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، تصریح کرد: این اختلال می‌تواند بر روابط جنسی، انجام فعالیت‌های روزمره و سلامت روانی افراد اثر منفی بگذارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: عدم درمان به‌موقع این بیماری، موجب پیشرفت آن شده و روند درمان را پیچیده‌تر می‌کند. از این رو، مراجعه زودهنگام به پزشک و رعایت اصول پیشگیری می‌تواند نقش مؤثری در کاهش عوارض این بیماری داشته باشد.
انتهای پیام
