از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در بازار ۱۵۰ ساله | اینجا خانه روستائیان بود
همشهری آنلاین- بهاره خسروی :اهالی تجریش اغلب برای رفع احتیاجاتشان به همان روش معامله یا تجارت پایاپای روزگارشان را می‌گذاراندند. اما با روی کارآمدن سلسله پهلوی و نشستن رضا خان بر مسند قدرت و توجه به دربند و ییلاقات اطراف این روستای خوش آب و هوا برای تفرج و استراحت، بازار تجریش شکل و رونق گرفت. همان زمان جاده قدیم شمیران ساخته و پای ماشین به نزدیکی‌های محدوده کوهستانی البرز باز شد و جای چهارپایان را برای حمل‌ونقل تردد افراد گرفت. به طبع این تغییرات در نخستین گام نیاز به تأمین نیازهای مردم را همراه داشت که باعث شکل‌گیری بازار تجریش شد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
احمد حاجی حسینی از اهالی قدیمی تجریش در باره شکل‌گیری بازار سنتی تجریش می‌گوید: «چیزی که امروز از آن به‌عنوان بازار سنتی تجریش یاد می‌کنیم به شکل امروزی فضایی پر از مغازه با تنوع اصناف مختلف نبود. کل بازار تجریش در واقع یک معبر یا کوچه باریکی بود که بافت مسکونی داشت. با توجه به سبک بافت روستایی محدوده تجریش، خانه‌های این محدوده دارای آغل گوسفندان، طویله و… سایر بخش‌های مورد نیاز یک زندگی روستایی بود.
به مرور فضای بیرونی، آغل و طویله و سایر بخش‌های خانه برای تأمین نیازهای اولیه زندگی و همچنین پاسخگویی به نیاز مسافرانی که از تهران راهی ییلاقات تجریش می‌شدند، تبدیل به غرفه فروش محصولات شدند. این غرفه‌ها با توسعه زندگی شهری تبدیل به مغازه شد.
برای مثال، هنوز هم اگر به سندهای قدیمی بسیاری از مغازه‌های تجریش رجوع کنیم در شرح مشخصات ملک از طویله و آغل نام برده شده است. یعنی اسمی از اینکه ملک مغازه بوده ذکر نشده است. تا قبل از سال ۱۳۵۷ خورشیدی محل کسب کار و زندگی کاسبان در کنار هم بود تا اینکه به مرور اکثراً محل سکونت‌شان را از محل کسب جدا کردند و به نقاط دیگری از شمیران رفتند.»
به گفته حسینی، به تدریج مغازه‌های میوه‌فروشی، بقالی، قهوه‌خانه، نانوایی، عطاری و…. به بازار اضافه شد و حتی تا حوالی میدان قدس امروزی ادامه پیدا کرد. در مجموع آنچه امروز به‌عنوان بازار سنتی تجریش به یادگار مانده در واقع همان خانه‌های و املاک اهالی قدیم تجریش است.
